Wild van natuur - David Yarrow

David Yarrow kent zijn onderwerp even goed als zijn publiek. De door hem vastgelegde wilde dieren vinden daardoor soepel hun weg naar wilde kopers en zijn foto’s worden voor exorbitante bedragen verkocht. De opbrengst komt voor een groot gedeelte ten goede aan zijn onderwerpen.

De fotografiecarrière van David Yarrow is onconventioneel verlopen. Hij is wars van hokjesgeest en verandert zijn thematiek en expertisegebied voortdurend. “Fotografie is voor mij een methode gebleven voor verlossing”, zegt David Yarrow, “een kans om alle hoeken van de wereld te verkennen en extreme locaties vast te leggen met de zeldzame wilde dieren die er thuishoren.” David Yarrow begon zijn carrière als fotograaf van sportevenementen. Hoewel hij nog steeds van sport houdt, vond hij daar zijn draai als fotograaf al gauw niet meer. Zijn ware roeping lag bij andere onderwerpen. “Tijdens mijn loopbaan als sportfotograaf heb ik enorm veel geleerd. Het werken onder moeilijke omstandigheden, het beheersen van de techniek en het voortdurend alert zijn om geen cruciaal moment te missen, zijn capaciteiten die ik daar heb opgedaan en nog steeds benut in mijn natuurfotografie. De reden waarom ik vijfentwintig jaar geleden de overstap maakte, is dat je als sportfotograaf teveel aan banden wordt gelegd. Als je erin slaagt om dan toch een goede foto te maken, blijkt dat nog tien anderen hetzelfde beeld hebben. Ik wilde bovendien de artistieke kant uit en sportfotografie blijft toch voornamelijk registratie.”

Techniek

David Yarrow gebruikt teleobjectieven zo weinig mogelijk en hij houdt al helemaal niet van converters of zoomobjectieven. “Ik streef ernaar om zo dicht mogelijk bij mijn onderwerp te fotograferen. Gespiegeld in de ogen van een ijsbeer, kun je bijvoorbeeld mijn hoofd zien. Met een groothoek zat ik zestig centimeter van hem af. Bij foto’s van een rennende giraffe lijkt het of ik er ver weg was, maar ze zijn gemaakt met een groothoek, dus ook daar zat ik er dicht bij.” Alleen als hij het gevaar loopt om na het fotograferen het niet meer te kunnen navertellen, zoals bij olifanten of roofdieren, zet David het door hemzelf ontwikkelde karretje met een camera in, natuurlijk met een groothoek op de camera om een zo majestueus mogelijk effect te krijgen. Ook liet hij een ladder bouwen die achter een Jeep werd aangesleept. Op het uiterste puntje fotografeerde David, om zo dicht mogelijk bij de giraffen te kunnen komen. “De camera's van Nikon en de NIKKOR-objectieven hebben altijd een grote rol gespeeld in mijn werk. De bedieningsmogelijkheden en ergonomie zijn steeds beter geworden en ik kan geen ander merk bedenken dat beter aan de behoeften van zowel professionele als amateurfotografen tegemoet komt. Fotograferen doe je in eerste instantie met je ogen. Ik kan je niet vertellen wat er op bladzijde 146 in de handleiding staat, maar ik zie tijdens het fotograferen meteen als er iets niet goed is. De reden waarom ik met Nikon werk, is dat ze geweldige apparatuur maken. Omdat ik er al zo lang mee fotografeer, kan ik ermee lezen en schrijven en door mijn ambassadeurschap werk ik mee aan verbeteringen die in de uiteindelijke modellen worden doorgevoerd. Hoewel de camera’s tegen een stootje kunnen, komt het regelmatig voor dat een camera, die bijvoorbeeld doordrenkt is met lokstof, wordt aangevallen door een leeuw of vertrapt door een olifant. Gelukkig regelt Nikon dan een vervangende camera.”

Indruk maken

Elke foto van David Yarrow lijkt een schot in de roos en maakt bij eerste beschouwing grote indruk op een groot publiek. Als hij zes goede foto’s per jaar kan maken, is hij tevreden. “Je moet mensen niet overdonderen met foto’s, maar wat je laat zien, moet opvallen”, zegt hij. Het lijkt daarom alsof hij enorm veel schiet en veel weggooit. Toch wordt er weinig aan het toeval overgelaten. Hij werkt met een uitgebreid team van locatiescouts, fotografen, gidsen en assistenten in het veld, en een foto is tot in de puntjes voorbereid voordat een sessie van start gaat. “Een dag fotograferen met mijn team kost al gauw duizenden dollars en als een reis geen mooi beeld oplevert, ben ik zo vijftigduizend dollar kwijt.” Op de noordpool kennen zijn gidsen de ijsberen bijvoorbeeld persoonlijk en weten welke dieren zich zonder aan te vallen laten fotograferen. “Om de meeste slagkracht te hebben, moeten je foto’s meteen opvallen, origineel zijn en ontroeren. Met mijn fotografie wil ik geld inzamelen voor natuurbehoud en andere goede doelen die ik heb opgezet of steun. Ik maak foto’s om ze te veilen en weet inmiddels wat een beeld moet hebben om goed te verkopen. In die zin ben ik dus heel commercieel ingesteld, maar het hoofddoel blijft natuurbehoud. Ik wil dat mijn foto’s mensen bij de keel grijpen en met de neus op de feiten drukken. Alleen dan kan ik hun bewustzijn vergroten. Of die opzet slaagt, is moeilijk in cijfers uit te drukken, maar in gebieden waar ik neushoorns vastleg, is de populatie van deze dieren nu toegenomen. Dat zie ik als een bevredigend resultaat.”

Goed Amerika

In de V.S. zit momenteel een regering die niet open staat voor natuurbehoud. De wetten voor het invoeren van jachttrofeeën zijn bijvoorbeeld versoepeld en bescherming van bedreigde diersoorten en natuurgebieden zijn op een lager pitje komen te staan. David betreurt dat, maar benadrukt dat er ook goede initiatieven uit Amerika komen. “In Californië zijn de organisaties die zich inspannen voor natuurbescherming talrijk. Daar wordt veel geld en tijd voor uitgetrokken. Net als bij het nemen van maatregelen tegen verdere opwarming van de aarde, opereert Los Angeles hierbij achter de rug om van Washington. Het resultaat is dat er meer goede dan slechte initiatieven uit Amerika komen op het gebied van natuurbescherming en daar werk ik mee samen.”

David Yarrow

De Schotse fotograaf David Yarrow (1966) begon al jong met fotograferen. Op zijn twintigste werkte hij al voor The Times op de WK-voetbal in Mexico City. Op die dag maakte David de beroemde foto van Diego Maradona die de wereldbeker vasthoudt en als gevolg daarvan werd hij daarna veelvuldig gevraagd om te fotograferen op de Olympische Spelen en diverse andere sportevenementen. Pas vele jaren later ontdekte hij zijn ware roeping in het vastleggen van de natuur. Met zijn indringende en meeslepende fotografie bouwde hij aan een steeds groeiende groep volgers onder kunstverzamelaars. Tegenwoordig heeft David een stevige reputatie opgebouwd als een van de bestverkopende kunstfotografen ter wereld. De opbrengst van geveilde foto’s zet hij voor een belangrijk gedeelte in voor natuurbescherming.