Personal branding voor fotografen
Iedereen is tegenwoordig fotograaf en het vak is in de verloedering geraakt. Het is bijna onmogelijk om er nog mee in je levensonderhoud te voorzien. Dat hoor je fotografen tegenwoordig vaak zeggen. Maurice Jager vindt dit onzin en bewijst dat met zijn goedlopend bedrijf als fotograaf. Hij ziet het als zijn missie om het perspectief van fotografen op hun mogelijkheden te veranderen. Daarom schreef hij het boek ‘Personal Branding voor fotografen’, waarin hij zijn vakgenoten stapsgewijs meeneemt om hun persoon en werk onder de aandacht te brengen zodat hun werk door meer mensen wordt gezien en door meer klanten wordt afgenomen.
Voor wie is het boek bedoeld?
Voor fotografen die vinden dat hun werk wat meer aandacht verdient. Fotografen die binnen hun doelgroep meer klanten willen aanspreken, door verhalen over zichzelf en hun beeld te vertellen om de mensen aan te spreken die zij willen bereiken.
Waarom heb je het boek geschreven?
Ik kwam tot het besef dat veel fotografen prachtig werk maken, maar daaromheen geen, de verkeerde of ongeïnspireerde content maken op hun websites en social media-platformen. Ze hebben het over zaken die voor collega-fotografen misschien heel interessant zijn, maar die potentiële klanten niet boeien. Ik weet dat het beter kan en wil fotografen daarmee helpen.
Zelf maak ik headshots en profielfoto’s voor klanten, bijvoorbeeld voor LinkedIn en mijn bedrijf is door hun behoeften veranderd. Zij zeiden bijvoorbeeld: je maakt mooie profielfoto’s, maar ik heb ook ander beeld nodig voor andere toepassingen. Mijn LinkedIn-foto kan ik bijvoorbeeld niet bij een blog zetten en als ik word geïnterviewd voor een website, wil ik daar ook ander beeld bij. Zo ben ik die klanten gaan bevragen en beeld gaan maken dat bij hun behoeften aansluit. Tegenwoordig vraag ik die klanten gedurende twee uur telefonisch of via skype het hemd van het lijf en kom zo tot een profiel dat ik gebruik als onderdeel van het fotografieproces. Wat ik met hen doe, heb ik gevat in mijn boek en aangepast voor fotografen, omdat ik denk dat ook zij daar groot belang bij hebben. Zij kunnen zo een profiel van zichzelf opstellen waarmee ze promotie kunnen maken voor hun werk. Zo geef ik ze een strategie voor zelfpromotie, die helemaal uit henzelf komt.
Wat is volgens jou de grootste fout die fotografen maken bij het promoten van zichzelf?
In de eerste plaats dat ze zichzelf helemaal niet promoten. Het beeld dat ontstaat is dat ze vaak zitten te wachten tot de telefoon eindelijk eens gaat. Als ze op hun social media en website communiceren, gaat het vaak over technische zaken als diafragma, sluitertijd en apparatuur, waarschijnlijk in de veronderstelling dat ze daarmee in een goed blaadje komen bij de producenten van camera’s en accessoires, maar uiteindelijk is dat niet het doel van het fotograaf zijn. Fotografen hebben veel meer mogelijkheden om dichter bij zichzelf te blijven en te vertellen waarom ze iets maken of waarom iemand hun dienstverlening nodig heeft en dat gebeurt eigenlijk te weinig.
Waarom is fotograaf volgens jou wel degelijk een lucratief beroep?
Ik zag laatst een tweet door van een fotograaf die erover zat te klagen dat een jong neefje van hem een opdracht had gekregen in plaats van hijzelf, terwijl hij toch zo veel beter was. Daar heb ik als commentaar onder gezet: “Als je niet kunt vertellen waarom iemand van jouw diensten als professional gebruik moet maken en je neefje van twaalf prefereert, dan heb je nog wat werk te verrichten.” Fotografen zien volgens mij onvoldoende de ongekende mogelijkheden en middelen die ze tegenwoordig ter beschikking staan om zichzelf te onderscheiden. Als je mensen meer de kans geeft om jou als fotograaf te leren kennen, zijn ze eerder bereid om met jou te willen werken.
Dat fotografen te weinig opdrachten krijgen zit hem dus in het gebrek aan zelfpromotie?
Binnen allerlei genres zijn hordes aan fotografen die prachtige dingen maken. Met de kwaliteit van hun werk zit het dus wel goed. Waarom is de ene dan succesvol en de andere niet, als hun werk voor de leek net zo goed uitziet? Dat is de vraag die ik mij stelde. Het antwoord daarop zit hem in herkenbaarheid, het opbouwen van relaties en het laten zien van je persoonlijkheid. Fotografen zie zich onderscheiden, blinken daarin vaak uit. Op dat spoor wil ik fotografen zetten.
In het boek neem je fotografen stap voor stap mee om zichzelf te promoten, in een soort coachingsproces. Hoe verloopt dat proces?
Het boek is opgezet als een soort drietrapsraket. Eerst wordt vastgesteld wie je bent als fotograaf, bedrijf of persoon. Daarbij komt aan bod wat belangrijk voor je is, hoe je jezelf ziet en hoe anderen tegen je aan kijken. Dat hele bewustwordingsproces, geeft je veel inzicht en ideeën over hoe je jezelf kunt gaan profileren.
Het tweede gedeelte gaat over hoe je jouw aanpak en ideeën over de bühne kunt krijgen. Je krijgt tip over het maken en plaatsen van content komt aan bod en de plaatsen waarop die het beste tot hun recht komen. Elk platform heeft zijn eigen sterke punten en gebruiksdoel en je krijgt handvatten over hoe je die het beste kunt benutten. Welk platform moet je gebruiken voor welke doelgroep? Hoe stel je je profielen in op social media-platforms in zodat je meer vindbaar wordt en mensen begrijpen wie je bent? Er wordt ook aandacht besteed aan de turbo-versie van social media: het schrijven van blogs. Daar kun je alles mee, zonder de beperkingen van andere platformen.
In het derde gedeelte voegen we alles samen tot een template waarin je kunt bijhouden hoe goed je het doet en waar de gaten in je verhaal zitten. Het is een methode die je als een continu proces in je workflow kunt gaan inzetten. In mijn ogen is marketing geen activiteit, maar een proces. Het stopt nooit, je moet het zien als een onderdeel van je activiteiten als fotograaf. Als ik stop met vertellen wie ik ben en wat mensen aan mij hebben, dan stopt de toeloop en de interesse van klanten.
Is zelfpromotie niet een enorme klus die je afleidt van waar het werkelijk om draait: de kwaliteit van je werk?
Als je het een onderdeel maakt van je werkproces, valt het mee. Dan wordt het leuk en brengt het je op nieuwe ideeën. Tegenwoordig zijn er veel tools, softwarepakketten en websites die je kunt gebruiken om je leven gemakkelijker te maken. Ik schrijf mijn verhalen op social media en mijn blog met een aantal principes in het achterhoofd. Als je bijvoorbeeld bewust niet verwijst naar de tijd of actualiteit, wordt het een tijdloos verhaal dat je meerdere malen kunt gebruiken. Door een kwartiertje per dag daaraan te besteden, kun je een database opbouwen met verhalen, foto’s en stukjes tekst die bij je verhaal horen. Daarop kun je terugvallen als je eens een keer geen tijd of inspiratie hebt. De content die je zo verzamelt, kun je bovendien op verschillende manieren automatiseren en vaker laten terugkomen. Zo omzeil je meteen de veranderende algoritmes van social media die niet al je content aan iedereen laten zien. Doordat je vaker hetzelfde bericht plaatst, bereikt het eerder je hele doelgroep.
Voor sommige fotografen kan het moeilijk zijn om zichzelf aan de andere kant van de camera te plaatsen. Hoe kom je over die hobbel heen?
Fotografen staan inderdaad vaak liever achter dan voor de camera. Vaak is dat zelfs de reden waarom ze fotograaf zijn geworden. Omdat ik zelf ook mensen fotografeer, vond ik het belangrijk om zelf te ondergaan wat ik de mensen aandoe. Zo leerde ik beter te begrijpen hoe mijn klanten zich voelen en wat er met hen gebeurt. Toen ik begon met fotograferen, ben ik met de Amerikaanse headshot-fotograaf Peter Hurley gaan samenwerken en een van de eerste dingen die hij deed was mij voor de camera zetten zodat ik in de schoenen van mijn lijdend voorwerp kwam te staan en beter leerde inspelen op de wensen van mijn klanten. Over je schroom heen komen is heel belangrijk en veel gemakkelijker dan je zou denken. Wat helpt is deze gedachte: als ik honderd mensen van de straat pluk en vraag: hoe zie jij mij? Dan zeggen er negentig hetzelfde. Er is maar één persoon die zichzelf anders ziet dan de meerderheid en dat ben jij zelf. De zaken waarover jij twijfelt, zijn vaak ingegeven door je jeugd of zelfbeeld en de mensen zien de zaken waarover jij twijfelt doorgaans helemaal niet. Als je een foto van jezelf plaatst, is de kans heel klein dat iemand anders iets daar negatiefs over zegt. Dat mensen zeggen: “Mijn hemel, wat zie jij er vandaag uit, zeg!” komt toch nooit voor? Daarover hoef je je dus geen zorgen te maken.
In het boek heb je tien succesvolle fotografen geïnterviewd: vijf Amerikanen en vijf Nederlanders. Hoe zie jij de kansen voor fotografen in Nederland?
De mensen die ik heb geïnterviewd, hebben veel volgers. In het geval van de Amerikanen zijn dat er honderdduizenden. Wat ik vaak hoor van mensen die enorm veel volgers hebben, is dat het ze eigenlijk niet zo veel uitmaakt. De mensen die veel volgers hebben, werken vaak in de fashion- of meer commerciële fotografie en het enige waarvoor veel volgers handig zijn, is omdat klanten dat als een extra marketingplatform voor hun eigen producten zien. De fotograaf zelf, haalt daar weinig werk uit. Het opbouwen van een kwalitatief goed netwerk is veel belangrijker. Daar liggen de mogelijkheden in Nederland en daar help ik menen bij. Ik heb lieven honderd mensen die van mijn diensten gebruik maken dan tienduizend die alleen maar kijken en klikken omdat ze mijn beeld mooi vinden.
Waarom moeten fotografen het boek kopen?
Fotografen hebben enorm veel mogelijkheden om zichzelf te onderscheiden van hun concullega’s. Veel fotografen weten we dat ze dat moeten doen, maar ze weten niet hoe. Vaak verzanden ze in marketingcursussen die niet gericht zijn op fotografie. Doordat het boek op een manier is ingedeeld die bij fotografen past, is het een prachtig startpunt om jezelf beter te gaan profileren binnen je doelgroep en markt.
Personal branding voor fotografen komt uit op 27 maart 2020. Tot die tijd kun je het bestellen voor 24,99 in plaats van 29,99.