Hollandse adelaars

De Hollandse adelaars

Portretten zijn vaak grappig vanwege de berekende uitstraling van de geportretteerde. Mensen stemmen hun gelaatsuitdrukking af op het doel van de foto en als je daar bewust naar gaat kijken, werkt het op de lachspieren. Op een LinkedIn-foto kijk je anders dan op Facebook en op een groepsfoto van je bedrijf kijk je anders dan op die tijdens een uitstapje met de meiden. Portretfoto's van politici zijn ook leuk: daarop doen ze zich voor alsof ze er verstand van hebben en stralen met hun blik kracht uit, ook al verliezen ze steevast met sjoelen.

Het mooiste vind ik groepsfoto's van groepen. Popgroepen. De leden van de groep staan daar altijd zeer serieus op, terwijl je aan hun kleding kunt zien dat er best lol met ze te beleven valt. Waarom dan zo serieus kijken? Het lijkt vaak wel of ze net enorme ruzie hebben gehad, of momenteel ruzie zoeken. Deze foto hier, van de Dutch Eagles, is ook weer een mooi voorbeeld. De titel van deze foto zou kunnen zijn: 'Wat mot je?'.

Ik kan uren kijken naar de smoelwerken die deze heren opzetten. De meest linkse kijkt alsof zijn zoon de soldeerbout expres een nacht heeft laten aan staan, de tweede kijkt alsof Anouk haar mening over hem ventileert, de derde kijkt alsof hij elk moment de fotograaf in urine kan gaan doordrenken, de vierde kijkt alsof hij de bassist is, de vijfde kijkt alsof hij schaamhaar ziet branden en de zesde is een al tien jaar voortvluchtige Amerikaanse seriemoordenaar.

Ik wens de Hollandse Adelaars alle goeds toe in het Amsterdamse Bos, maar heb aan hun groepsfoto al zo veel plezier beleefd, dat ik niet meer naar het optreden hoef. Dat komt niet door de foto hoor. Het heeft meer te maken met het vermoeide gevoel dat ik krijg als de gitaarsolo begint van 'Hotel California' door de American Eagles, over wiens gelaatsuitdrukkingen op foto's je overigens een boek kunt schrijven.