Bezigheidsklasse

‘Is the leg space O.K., mrs Vögelein?’

Gisteren heb ik eindelijk eens een keer Business Class gevlogen en nu kan ik dus uit de eerste hand vertellen hoe dat is aan mensen die dat nog nooit hebben gedaan. Mensen die altijd of regelmatig Business Class vliegen raad ik aan om op een ander weblog hun tijd te gaan verkwisten.

Mijn vrouw, zuigelingetje en ik kwamen drie uur te vroeg aan op het Noorse vliegveld Gardermoen en daarom vroegen we aan de inboekmedewerkster of we misschien mee mochten met een eerdere vlucht. Dat mocht, want er waren nog een paar plaatsen vrij, maar dan moesten we wel genoegen nemen met een stoel in de Business Class zonder te hoeven bijbetalen. Na lang twijfelen gingen we daarmee maar akkoord.

“Onze namen kenden ze niet van buiten en ze vroegen er gelukkig ook niet naar. ”

We kwamen vooraan te zitten naast rijke mensen die zich zichtbaar ergerden aan het feit dat gewone reizigers een plaats in de Business Class werd gegund. Toen het eten werd geserveerd door KLM-purser Wil Bout (overigens een aanbeveling, zorg dat je een keer bij haar in het vliegtuig komt!) kregen de mensen om ons heen een hoogwaardig driegangen-ontbijt dat heel uitdrukkelijk en tot opluchting van de veelbetalers NIET aan ons geserveerd werd. Wij kregen een broodje ei.

Het cabinepersoneel heeft van tevoren de namen van de bezigheidklasse-reizigers uit hun hoofd geleerd en daardoor zeggen ze dingen als: “Mr. Rasmussen, would you like a hot towel?” en: “Mrs. Vögelein, is the leg space O.K.?” Onze namen kenden ze niet van buiten en ze vroegen er gelukkig ook niet naar. Wel streek Wil over haar bout, ehm over haar hart toen ze met de bonbondoos langskwam: daar mochten wij er ook eentje uit nemen.

Eigenlijk is vliegen in de Business Class de soms wel drie keer hogere prijs niet waard, vind ik. Je hebt meer beenruimte, maar met mijn korte beentjes heb ik daar net zoveel aan als mijn zeven maanden oude dochter. Ik verdenk de reizigers in die klasse sinds gisteren ervan dat ze daar zitten om op te scheppen. Mijn advies aan zakenmensen met korte benen is dan ook: boek op tijd, vlieg als het even kan Economieklasse en geef de rest van het geld aan een goed doel, bijvoorbeeld het bestrijden van de honger in de Economy Class.