Neil Peart 1952-2020
Nu de drummer dood is, kunnen fans de hoop op een reünie van de band Rush laten varen. Als kind draaide ik hun platen grijs en speelde daarbij mee op mijn basgitaartje. Mijn vrienden vonden hun muziek belachelijk en eentje typeerde die destijds als: “Walgelijk, over elk nootje is nagedacht!” Die typering is een schot in de roos, maar als ze daarom slecht zijn, is zowat alle klassieke muziek ook slecht.
“Het moet van een ongekende intermenselijke diepgang zijn om vijftig jaar met je twee beste vrienden door dik en dun muziek te maken en de wereld over te reizen.”
De geschiedenis van deze band is bijzonder: drie mannen die op avontuur waren in de muziek zelf. Ze zochten de grenzen daarvan op, probeerden het onderste uit de kan te halen, speelden live met z’n drieën de partijen van vier man, sloten geen compromissen en deden precies wat ze wilden, met onversneden enthousiasme als drijfveer. Bij het maken van hun derde album zei de platenmaatschappij: als jullie nu geen hit schrijven, kunnen jullie vertrekken. In plaats van gladde top 40-muziek, maakten ze toen een experimenteel album met een nummer dat een hele plaatkant besloeg. Daarmee vonden ze hun vorm en ze boorden er tot hun eigen verbazing een grote schare volgers mee aan. In de loop der jaren verkochten ze miljoenen platen zonder veel op de radio gedraaid te worden. Zo werden ze ‘s werelds grootste cultband. Toen invloedrijke mainstream-artiesten in de jaren negentig verklaarden dat ze door hen waren beïnvloed, bijvoorbeeld Jack Black, Billy Corgan van The Smashing Pumpkins en de jongens van The Foo Fighters, werden ze steeds geliefder. De echte doorbraak naar de mainstream kwam met de documentaire Beyond The Lighted Stage die in 2010 over ze werd gemaakt. Toen werden ook voor het eerst, zonder dwang van hun vriendjes, vrouwen fan.
Hoewel hij zich niet vaak liet interviewen, was Neil Peart een aanstekelijke prater. Hier vertelt hij over ‘Moving Pictures’, het populairste album van de band.
In die documentaire kwam goed voor het voetlicht hoe leuk ze zijn. Intelligente harde werkers met humor, lief en aardig voor elkaar en anderen, zonder kapsones en altijd integer. Neil verklaarde hoe ze vijftig jaar bij elkaar konden blijven: “We konden om dezelfde dingen op dezelfde momenten lachen.” Het moet van een ongekende intermenselijke diepgang zijn om vijftig jaar met je twee beste vrienden door dik en dun muziek te maken en de wereld over te reizen. Lief en leed deelden ze zowel op het podium als thuis met elkaar en het leed van Neil was groot toen hij in 1997 gebeld werd door de politie dat zijn twintigjarige dochter in een auto-ongeluk was omgekomen. Tijdens het rouwproces kreeg zijn vrouw de diagnose kanker en verloor alle moed om verder te leven. Tien maanden na hun dochter, stierf zij ook. Neil stopte met de band en de band stopte voor hem. Hij stapte op de motor en reed als een gek duizenden kilometers door Noord- en midden-Amerika, in de hoop zichzelf weer terug te vinden.
Hij schreef er het boek Ghost Rider over, een troostroman voor mensen die een grote tragedie hebben meegemaakt. Na verloop van tijd kon hij het leven weer aan en kwam met steun van zijn maten weer in vorm als drummer, waarna een nieuwe fase in de geschiedenis van de band aanbrak. Ze maakten een reeks studio-albums waarop ze zich bleven ontwikkelen, steeds meer op gevoel gingen spelen en zo de puurste vorm van hun geluid bereikten. Ze breidden hun publiek uit met massale concerten in grote arena’s en voetbalstadia, waarbij Neil een drumsolo speelde die was geconstrueerd als een les in de geschiedenis van het drummen.
Neil Peart was een unieke persoonlijkheid, want er zal niet gauw een tweede drummer te vinden zijn die de neo-shakespeareaanse teksten als tromgeroffel uit zijn pen kon laten stromen liet en er ook nog een carrière als prozaïst op nahield. In 2015 ging hij met pensioen omdat hij zijn niveau voelde tanen. Bovendien wilde hij meer tijd doorbrengen met zijn nieuwe vrouw en klein dochtertje Olivia. Helaas heeft hij maar een jaar of vier van zijn pensioen kunnen genieten.
